· حجت الاسلام سید جعفر موسوی مشهور به سید ریاض
نویسنده : نسل سومی
اهالی چوپانان چون تقریبا همگی شیعه اثنی عشری بودند و برای انجام امورات مذهبی وبیان مسائل دینی و ذکر مصیبت امام حسین (ع ) و یارانش و ذکر مصیبت فاطمه زهرا سلام الله علیها و شناخت بیشتر دین مبین اسلام و تاریخ آن به مبلغی روحانی نیاز داشتند در صدد بر آمدند که فردی روحانی را ساکن روستا کنندبرای این امر با مشورت هایی که با روحانیان و معتمدین خور و فرخی انجام دادند تصمیم گرفتند سید جعفر را به چوپانان دعوت کنند این بود که مالکان سالیانه ای جهت ایشان در نظر گرفتند و قطعه زمینی را هم برای ساخت منزل به ایشان منتقل کردند و با این توافق سید جعفر به چوپانان هجرت نمودند
سیدجعفر تنها فرزند ذکور سید اسدالله موسوی خوری بود که در خور در محضر درس ملا ها و روحانیون خوری درس خوانده بود و در خور ملبس به لباس روحانیت گشته بود و سالها با چند شتری که خود و خانواده اش داشتند امورات زندگی را با شتر داری می گذراند تا اینکه به عنوان روحانی چوپانان بر گزیده شد و دیگر تا پایان عمر در امور مذهبی چوپانان ایستاده بود و در امور کفن و دفن مردگان بسیار جدی بود و به خاطر دارم که برای کلیه مردگان چوب هایی از برگه خرمای تازه می برید و آیات و یا شعار های اسلامی و شهادتین را با چاقو بر آن می نگاشت و مطابق سنت پیامبر آنها را با دفن مردگان در خاکشان قرار می داد
سید جعفر بر تمامی مردگان در چندین دهه نماز خواند و تلقین در بالای قبر آنها قرائت کرد
او در تمام مدت حضورش در ایام محرم و صفر بر منبر رفت و ذکر مصیبت امام حسین (ع) را خواند
سید جعفر در ایام فاطمیه سه شب به منبر می رفت او از اجرای نماز جماعت خودداری می کرد و من ندیدم که ایشان غیر از موقع خواندن نماز میت در جای دیگری نماز جماعت بخواند
با همکاری مالکان چوپانان موفق به گرفتن دفتر ازدواج شد سید جعفر از پذیرفتن دفتر ثبت ازدواج اکراه داشت و حاضر به پذیرفتن چنین امری نبود . سید جعفر سالها پسران و دختران چوپانانی را به عقد هم در آورد و ازدواجشان را ثبت دفتر کرد نمی دانم چرا ولی سید جعفر هیچگاه صیغه عقد را تک نفره اجرا نمی کرد مدتها این صیغه را با همکاری شیخ مستقیمی که یک فرد مکّلا بود می خواند و از زمان ورود سید حسین (سید دلتنگ) شیخ مستقیمی این کار را به ایشان محوّل کرد
شهرت سید جعفر" ریاض" بود و مردم اورا سید ریاض می گفتند از سید احمد فرزند ایشان چرایی این امر را سوال کردم ایشان فرمودند که مرحوم سید جعفر طبع شاعرانه داشته و شعر های زیادی سروده است و در اشعار خودرا " ریاض " تخلص کرده است . اما متأسفانه نه خود اشعارش را جمع آوری کرده و نه فرزندانشان به این امر اهتمام نموده اند لذا هیچ اثری از او در زمینه شعر باقی نمانده است.
از خصوصیات بارز سید ریاض باید به شوخ طبعی ، او حتماً اشاره شود در بالای منبر وقتی از رفتاری انتقاد میکرد بلافاصله می گفت که من این حرفها را برای مردم پشت کوه گفتم و الا شما مردم بسیار خوبی هستید که همه مردم با این تأکید آخر او که بارها در روی منبر تکرار شده بود بلند می خندیدند. سید ریاض انسانی بسیار قانع و چشم و دل سیر بود و برای مال دنیا اصلا حرص نمی خورد . اهل کار هم بود و من بارها در دشت چوپانان او را دیده بودم که بدون عبا و عمامه بالای درخت خرمایی است و درخت را هرس می کند و در دوران بچگی این سوال برایم مطرح شده بود که مگر می شود سید ریاض عمامه نداشته باشد و بالای درخت هم برود؟
سید ریاض در ازدواج اوّل با مرگ همسر و یک فرزند کوچک تنها می ماند تا اینکه بعد از مدتی با ساره خاتون از اهالی اردیب مجددا ازدواج می کند و هنگام مهاجرت به چوپانان همسر دوم ایشان، او را همراهی می کند که نتیجه ازدواج دوم هم 4 فرزند برومند است که اهالی انها را کاملا می شناسند
بالاخره در روز 55/10/14 در سن 63 سالگی سید جعفر دعوت حق را لبیک می گوید چند روز قبل در کنار جوی آب هنگامی که عدّه ای با هم صحبت می کنند به علت نا مشخصی ناگهان سید جعفر به داخل جوی آب می افتد و خیس می شود چون روز سردی بوده است تا او به منزل مراجعت می کند سرمای شدیدی می خورد و بیماری او به ذات الریه تبدیل می شود و از این ماجرا به دیار باقی می شتابد ،مردم با حزن و اندوه فراوان جنازه او را به قبرستان چوپانان می برند و در میان پدران و مادران خود او را به خاک می سپارند فکر می کنم که او تنها روحانی دفن شده در مزار چوپانان است، خداوند او را بیامرزد.
قنات حجت آباد جریان یافت
کشف 9 کیلو و 990گرم تریاک در چوپانان
جدول قیمت ها تا 92/2/5 منبع http://www.itpnews.com
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
به گزارش ایرنا، رییس هیات ورزش روستایی و بازیهای بومی محلی استان اصفهان، روز جمعه گفت: در این مسابقه شترسوارانی از استانهای سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، کرمان، یزد، سمنان و اصفهان مسافتی به طول سه کیلومتر را در کویر پیمودند.
مهدی اسدی افزود: در این مسابقه شتر سواران استان کرمان عناوین اول و دوم را کسب کردند و شترسوار خور و بیابانکی از استان اصفهان سوم شد.
وی ادامه داد: علاوه براهدای تندیس شتر به نفرات اول تا سوم، 10 میلیون ریال به نفر اول، هفت میلیون ریال به نفر دوم و پنج میلیون ریال به نفر سوم جایزه داده شد.
اسدی اضافه کرد: این مسابقات پیشتر در دو دوره به صورت استانی در روستای گردشگری مصر برگزار شده بود.
شهرستان کویری خوروبیابانک در 420 کیلومتری شرق اصفهان قرار دارد.
استاندار خوزستان ورود دلالان عراقی به بازار گندم خوزستان را تکذیب کرد
استاندار خوزستان، گفت: قیمت خرید تضمینی گندم از 650 تومان به 770 تومان افزایش یافت و مابه‌التفاوت مبلغ گندم خریداری شده از آغاز برداشت تاکنون به حساب کشاورزان پرداخت خواهد شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - منطقه خوزستان، سید جعفر حجازی در جلسه شورای کشاورزی که امروز(پنجم اردیبهشت‌ماه) در محل استانداری برگزار شد، عنوان کرد: فرمانداران و مدیران جهاد کشاورزی شهرستان‌ها باید کشاورزان را به فروش گندم خود به شرکت غله و خدمات بازرگانی تشویق کنند.
وی ورود دلالان عراقی و پیش خرید گندم خوزستان را تکذیب و بیان کرد: به دلیل عدم وجود مرز آزاد بین ایران و عراق جهت خروج گندم، هیچگونه دلالی اقدامی به خرید گندم از کشاورزان نکرده است.
استاندار خوزستان افزود: شرکت غله و خدمات بازرگانی منطقه چهار کلیه گندم کشاورزان استان را خریداری می‌کند و مازاد بر مصرف را به خارج از استان صادر خواهد کرد.
حجازی از فرمانداران شهرستان‌ها خواست که بر فروش گندم کشاورزان نظارت بیشتری داشته باشند.
منبع http://www.isna.ir/fa/news
مندلی وبیست تومانی
نوشته :نسل سومی
روستای کوچک عباس آباد در دهه 20 و 30 دوران شکوفایی خود را می گذراند و زندگی در این روستای کوچک تنها با فعالیت ساکنانش لذتبخش است چند خانوار پر جمعیتی در این روستای کوچک ساکنند و به کارهای مختلفی از قبیل کشاورزی ، دامداری ، تهیه ذغال چوب ، جمع آوری گیاهان بیابانی ، و شکار مشغولند صبح زود روستا هیجان خاصی دارد زنها سفره هایی پراز نان جو و گاهاً گندم را برای مردانشان می بندند مشکاب ها پر می شود خرها از طویله بیرون می آیند و هرکس به دنبال مأموریتی رهسپار بیابانهای اطراف می شوند دو نفر برای آماده کردن کوره ذغالی، رهسپار در ه کوه می شوند و دو سه روزی را در کوه اتراق می کنند یک نفر چوپان می شود و گله را به بیابان برای چرا می برد و دو نفر برای سرکشی از تله های کاشته شده در کنار چشمه های کوه، رهسپار می شوند تا اگر شکاری، روزیشان شده آنرا به چنگ آورند و خود و افراد روستا چند وعده ای ،کباب و غذای لذیذ با دوغ تلمی گله اشان رانوش جان کنند آنروز مندلی مأمور می شود که با دو الاغ به بیابان رفته و مقداری هیزم برای سوخت تنور و آشپز خانه بیاورد و در بعد از ظهر هم که سلخ آب پر شده مزارع را آبیاری کند ساعت 7 صبح در روستا چند زن و چند نوجوان در تکاپو هستند و بچه های کوچکتر همه در رختخواب در خواب ناز فرو رفته اند زنها تلم می زنند و کره می گیرند دیگ کشک پزی را بار گذاشته اند و یکی از انها دانه های جو را با آسیب دستی آرد می کند تا برای نهار و شام نان تازه تهیه کنند . در زیر درخت توت کنار جوی آب جلو خانه حاج حسین نیز فرشی گسترده اند و سماور ذغالی جوش و خروش دارد تا هر کس که از خواب بر می خیزد با خوردن استکانی چای و تکه نانی، صبحانه صرف کند
کم کم بچه ها از خواب بر می خیزند و هیاهوی بازی بچه در کنار جوی آب روح تازه‌ایی به روستا می بخشد طفل شیر خواری، از گرسنگی گریه را سر می دهد ،مادرش که پای دیگ کشک است نوجوانی را صدا می کند و ماموریت دیگ کشک را به او می سپارد تا طفل شیرخوارش را آرام کند بعد از نظافت طفل و شیر دادن به او طفل به خواب می رود و مادر اورا در زیر درخت توت در کنار جوی آب در سبدی می خواباند و پارچه ای برای حفاظت از مگسها روی او می اندازد.
اکنون کم کم به ساعت ده صبح نزدیک می شویم که از دور از طرف چوپانان دو مسافربا الاغی به طرف عباس اّباد در حرکتند، دیده می شوند. زنها و بچه ها در انتظارند که مسافران هرچه زودتر از راه برسند تا ببینند که در چوپانان چه خبر است و اقوام آنها چطورند هر کسی حدس می زند که این مسافران احتمالاً چه کسانی هستند . زمان آهسته و با سرعت حرکت الاغ به پیش می رود هرچه فاصله مسافران با روستا کمتر می شود ترس و دلهره بیشتری بر زنان حاکم می شود و بچه‌ها، کاملا این ترس را از چهره مادرانشان می خوانند و بازیهای بچگانه اشان تعطیل می شود چون مسافر امنیه دولتی است و لباس نظامی دارد و زنی نیز او را همراهی می کند .بالاخره انتظار ها به سر می رسد مسافر از راه می رسد و با تحکّم خاصی یکی از نوجوانان بزرگتر را صدا می زند وافسار الاغش را به او می دهد و دستور می دهد که الاغش را به طویله ببرد و کاه و یونجه برای الاغ بریزد جوان در حالیکه رنگ از رویش رفته الاغ را به سمت طویله می کشد و مادر بزرگ پیش می آید و به مرد ژاندارم خوش آمد می گوید ژاندارم و زن همراهش در کنار جوی آب دست و صور ت را می شویند و مرد ژاندارم به سوی سایه درخت توت می رود و وقتی به طفل شیر خوار می رسد با پایش به زیر سبد می زند و بچه را به گوشه‌ای پرت می کند صدای ناله بچه بلند می شود مادرش با ترس و دلهره به سمت کودکش می دود بچه های دیگر که این صحنه را می بینند به گریه می زنند مادر بزرگ به یکی از زنها می گوید که بچه ها را با خودش به داخل خانه ببرد ، مرد ژاندارم دستور می دهد که فوری جای اورا در زیر درخت توت درست کنند و برایش چای‌و صبحانه بیاورند بعد مادر بزرگ را صدا می زند و با تحکّم به او دستور می دهد که یکی از اتاقهای خوب ده را برای او و زن همراهش آماده کنند تا او در آنجا استرحت کند و برای ظهر آنها هم آبگوشت بپزند مادر بزرگ می گوید که گوشت ندارند و مردانش به کوه رفته اند تا اگر شکاری گرفتند بتوانند آبگوشتی تهیه کنند و فقط تخم مرغ و ماست با نان جو دارند مرد ژاندارم چشمش به خروسی می افتد که درکنار جوی آب از مرغهای عباس آباد سر پرستی می کند فوری به دنبال خروس بیچاره می افتد و خروس را به چنگ می آورد جنجالی در بین مرغها برپا می شود صدای اعتراض مرغها تا دهانه گراز می پیچد خروس بینوا در مقابل چشمان مرغها و زنهای روستا سربریده می شود و دستور ژاندارم که همین خروس را برای ظهرمان آبگوشت کنید.
کلیه زنها در ارائه خدمت به مرد ژاندارم بسیج می شوند بعد از تناول چند استکان چای و نان تازه جو و چند عدد نیمرو و ماست تازه ،مرد ژاندارم به همراه زن همراهش رهسپار اتاق مهمانخانه مادر بزرگ می شود و درب مهمانخانه بسته می گردد دلهره بر روستا حاکم است مادر بزرگ در بین زنها دعا می کند که خدا کند بخیر بگذرد مادر بزرگ به زنها می گوید که زن همراهش را می شناسد او زن فاسدِ است که هر روز در صیغه مردی می باشد. خروس سربریده بداخل دیگ می رود و آتش هیزم دود می کند و قلیف مرغ قل وقل می جوشد دهان همه زنها و بچه‌ها با بوی آبگوشت مرغ وسوسه می شود و به آب می افتد از اذان ظهر گذشته است مندلی با بار هیزم از راه می رسد اما وضعیت روستا را عادی نمی بیند از مادرش سؤال می کند که چه خبر است؟ مندلی در حال پیاده کردن هیزمهاست و مادر آهسته آهسته ماجرا را نقل می کند و زنها و بچه ها نیز در دور آنها ایستاده اند و منتظر عکس العمل مندلی هستند مندلی در تائید سخنان مادرش چند بار می گوید ای قرمساق و مادر بقیه ماجرا رانقل می کند ،مندلی می پرسد که حالا این قرمساق کجاست و مادر می گوید که او در مهمانخانه ساعتی است که کپه مرگش را گذشته است. مندلی می گوید: خروس ما را بخورد، کوفت بخورد.
چوبدستی خودش را که از چوب بادام کوهی به کلفتی مچ دست یک انسان است را بر می دارد و به سمت مهمانخانه می رود پشت در مهمانخانه باچوب محکم به در می زند که آی قرمساق مگر اینجا فاحشه خانه است زود بیا بیرون و مرد ژاندارم بعد از مدتی با رنگ پریده در را می گشاید اولین ضربه با چماق به صورت ماهرانه ای به در کون ژاندارم نواخته می شود ضربه دوم با مشت به پست گردن او زده می شود و مردک سکندری خورده و با صورت بروی زمین می افتد مندلی چند چوب جانانه نثار او می کند مادر مندلی در جلو او قرار می گیرد و مانع زدن بیشتر او می شود مرد ژاندارم به غلط کردم می افتد زن هرزه در جلو در، مثل زردچوبه رنگش پریده است، مندلی دست های ژاندارم را با طناب می بندد و او را به سمت طویله خرها می راند و مرد ژاندارم و خرش را در طویله بازداشت می کند سپس مندلی به کنار جوی آب می آیدسر صورت را می شوید و در زیر سایه درخت می نشیند استکانی چای برای مندلی مهیّا می شود مادر رو به مندلی می کند و می گوید عاقبت چه می شود اکنون مندلی از جوش پائین آمده رو به مادر می کند و می گوید: که آنچه خدا بخواهد همان می شود . مندلی می گوید که همه بچه و زنها جمع شوند با آنها صحبت دارد مرد ژاندارم از داخل طویله التماس می کند "مندلی غلط کردم،نفهمیدم ،مرا ببخش، همین الان می روم، مرا آزاد کن "
زن هرزه به نزد مندلی می آِید و گریه و زاری می کند و می گوید او را ببخشد مندلی رو به زنها و بچه ها می کند و می گوید که این ژاندارم و این زن به عباس آباد آمده اند و صبحانه و نهار خورده اند و ما از آنها پذیرایی کرده ایم و سپس از عباس آباد رفته اند اگر کسی برای باز رسی آمد همه باید همین سخن را بگوئید و زنها و بچه حرفهای مندلی را تائید می کنند، مندلی در طویل را باز می کند خر ژاندارم و خودش را بیرون می آورد و باز زن همراهش آنها را راهی چوپانان می نمایند .
سیاهی آنها کم کم محو می شود قلیف خروس خوب جوشیده سفره گسترده می شود و همه اهالی ده کاسه ای آّب خروس و گوشت خروس نصیبشان می شود خروس کوچکتری در میان گله مرغان تاجگذاری می کند در جلو مندلی در کنار جوی آّب قوقولی قو قو می خواند مندلی به خروس رئیس شده، می نگرد لب خندی برلب او می نشیند.
یکماه بعد مندلی در چوپانان برای خرید ارزاق و فروش محصولات روستایش آمده اما ژاندارمری او را دستگیر می کند، چند ساعتی مندلی در ژاندارمری است بزرگان فامیل و بزرگان ده، ریش سفیدی می کنند مندلی بیست تومان جریمه به رئیس پاسگاه رشوه می دهد و رئیس پاسگاه به آن ژاندارم کتک خورده می گوید که مدرکی وجود ندارد که مندلی شمارا کتک زده است غائله ختم به خیر می شود، مندلی بعد از ظهر در حالیکه بیست تومان کمتر خرید کرده به عباس آباد مراجعت می کند.
راوی : حاج عباس جلالپور
اتّحّادسبب مدیریت موفّق در چوپانان قدیم
نوشته :نسل سومی
چوپانان بر سر راه کاروان ها و مسافران خور ،جندق مشهد و شاهرود است و هر روز ممکن است که کاروانی یا مسافری از راه برسد و بخواهد شبی را در چوپانان اتراق کند . در های قلعه چوپانان شبها بسته می شود و تا صبح درب قلعه گشوده نمی شود مگر شخص مراجعه کننده از طرف اهالی شناخته شود ، امّا مسافران هم سر پناهی لازم دارند این است که در شورای مالکان چوپانان تصمیم گرفته می شود ساختمانی در کنار قلعه برای مسافران احداث شود و این مکان غریب خانه نامیده می شود مکان غریب خانه در محل اداره پست کنونی ساخته می شود که در قسمت جلو دو اتاق و ایوان ساخته می شود و در قسمت پشت ساختمان طویله برای مکان چارپایان احداث می گردد.و راه پلّه ای نیز برای خوابیدن در ایّام گرم سال در پشت بام احداث می گردد . دو مستراح نیز در فاصله چند متری به ساختمان ساخته می شود و کاروانیان و مسافران در کنار قلعه به راحتی می توانند بار بیندازند و شبی را استراحت کنند.
امّا بعضی اوقات مسافران مأموران دولتی حکومت هستند و این مأموران را شایسته نیست که به غریب خانه بفرستند لذا پیش بینی می شود که در داخل قلعه در اتاقی در منازل طبقه اوّل این مسافران اسکان داده شوند و با بودجه میانه چوپانان ،محمد سرکویری از آنها پذیرایی کند و اگر در میان این ماموران رئیس و صاحب منصبی بود اورا یکی از مالکان به طبقه بالا و به اتاق مهمانخانه خود ببرد و از او پذیرایی کند.
تا اینکه یکروز به قلعه چوپانان ،سه مرد سوارکار با لباس ژاندارمری و سه اسب وارد می شوند دونفر از این سوارکاران سرجوخه و یکی از آنها گروهبانی است که مردم به او صاحب منصب می گفتند، اسب ها به طویله ای برای تیمار سپرده می شوند و دو سرجوخه با راهنمایی محمد سرکویری به مهمانخانه طبقه اول هدایت می شوند و حاج محمد زاهدی نیز گروهبان را با خود به منزل به بالاخانه خودش می برد.و برای نهار ظهر این مهمان ها تدارک دیده می شود بعد از دادن جای به آنها محمد سرکویری کال جوش کشک و نان تازه گندم را در سفره می گذارد و برای سرجوخه های ژاندارم می بردتا چشم این سرجوخه هابه سفره ساده و بی آرایش میزبان می افتد با تحکّم و فحاشی کاسه را به بیرون پرت می کنند و با توهین و یک پس گردنی به محمد سرکویری دستور می دهند که فوراً گوشت و کباب برای انها تهیه نماید چند نفر از جوانان که در حیاط قلعه بودند ناگهان این عتاب و فحاشی سرجوخه ژاندرمری را می بینند و فوری محمد را از ماجرا به کناری می کشند و ژاندارم ها را به اتاق می فرستند تا چاره ای بیندیشند بعد از اینکه از ماجرا با خبر می شوند محمد را به بالا خانه حاج محمد زاهدی هدایت می کنند تا مشکل را با حاج محمد در میان بگذارد. حاج محمد و صاحب منصب ژاندارمری در اتاق مشغول نوشیدن چای و گرم صحبت هستند که محمد سرکویری با حالتی افروخته در می زند و به اتاق وارد می شود و سر به گوش حاج محمد می گذارد و ماجرا را برای حاج محمد بازگو می کند . حاج محمد به او می گوید که ناراحت نباشد مشکل را حل می کند. در پشت در مهمانخانه 6 تا7 نفر از جوانان غیور گوش به زنگ ایستاده اند .حاج محمد با ادب فراوان به صاحب منصب می گوید که ما در اینجا بهترین خوراکمان کشک است و نان گندم و محمد با این آذوقه برای پذیرایی به نزد نوکران شما رفته امّا ایشان به او فحاشی نموده و و او را کتک زده به بیرون انداخته اند و از او کباب گوسفند خواسته اند هنوز صحبت حاج محمد تمام نمی شود که آن ژاندارم می گوید که بسیار کار خوبی کرده اند و من به آنها چنین دستور داده ام حاج محمد از این پاسخ بر می تابد و به آن ژاندارم در حضور محمد سر کویری می گوید که تو بیجا کرده ای و حرفهای تندی بین آنها رد و بدل می شود و دست به یقه می شوند د راینجاست که در مهمانخانه باز می شود و جوانان غیور روستا وارد اتاق شده ژاندرام را گرفته و به بیرون اتاق هل می دهند و سر و صدای زیادی بر پا می شود و هنگامیکه آن شخص را به طرف پله ها هل می دهند چند پس گردنی نیز به او نواخته می شود که افرادی مثل عبدالرحیم رحیمی ، عبدالرحیم زاهدی ، عبدالله بقایی و غیره این پس گردنی ها را می نوازند سپس در حیاط قلعه آن دو سرجوخه را هم از اتاق بیرون می کشند و هر سه نفر را با هل دادن و نواختن پس گردنی و تیپا به بیرون قلعه می اندازند و درب قلعه را می بندند.
بعد از گذشت چند مدت صاحب منصب آنها به پشت درب قلعه می آید و اظهار ندامت می کند و از حاج محمد زاهدی تقاضا می کند که اسبهایشان را تحویلشان بدهد . حاج محمد هم می گوید تا اسبهایشان را آماده کنند و با چند قرص نان تحویلشان دهند .
چون مقصد ژاندرام ها انارک بوده است بلافاصله در شورای ده تصمیم می گیرند که شکوائیه بنویسند و چند نفر از جوانان شکایت را هر چه زودتر به نائین برسانند تا این ژاندارم ها بر علیه آنها اقدامی نکنند . بلافاصله نامه نوشته می شود و به امضا مالکان می رسد و 5 نفر جوانان با سواد و هیکل مند و تیز رو راهی این ماموریت می شوند . عصر گاهی است که در حوض حاج مرحیم جوانان به ژاندارم ها می رسند و ژاندارم ها که احساس می کنند این جوانان قصد شکایت دارند سعی می کنند آنها را از این مسافرت منصرف نمایند امّا این جوانان زیر بار نمی روند و با عجله به سمت انارک می روند . در انارک مطابق دستوری که از بزرگان چوپانان دارند با بزرگان انارک نیز مشکل را مطرح می کنند در مابین این ملاقات فرمانده ژاندرامری انارک به منزل بزرگان انارک می رود و از آنها می خواهد که وساطت کنند و مانع رفتن آنها به نائین شوند و با مشورت هایی که می شود بالاخره غائله ختم به خیر می شود و فردای آنروز آنها به چوپانان بر می گردند اما این مسأله در منطقه خور و بیابانک مانند بمب صدا می کند که چوپانانی ها سه تا ژاندرام را زده اند و از دهشان بیرون کرده اند حتی تا اصفهان و نائین نیز ماجرا گزارش می شود به طوریکه بعداً وقتی واقعیت آشکار می شود رؤسای اصفهان هم حق را به اهالی چوپانان می دهند
در این ماجرا همه پشتیبان یکدیگرند و منافع جمع برمنفعت فردی ارجحیت دارد و این یکی از رموز موفقیت گذشتگان ماست
راویان : با تشکر از حاج ابوالقاسم زاهدی - عباس زاهدی
