حجت الاسلام سید جعفر موسوی مشهور به سید ریاض

·         حجت الاسلام سید جعفر موسوی مشهور به سید ریاض

نویسنده : نسل سومی

اهالی چوپانان چون تقریبا همگی شیعه اثنی عشری بودند و برای انجام امورات مذهبی  وبیان مسائل دینی و ذکر مصیبت امام  حسین (ع ) و یارانش و ذکر مصیبت فاطمه زهرا سلام الله علیها و شناخت بیشتر دین مبین اسلام و تاریخ آن به مبلغی روحانی نیاز داشتند در صدد بر آمدند که فردی روحانی را ساکن روستا کنندبرای این امر با مشورت هایی که با روحانیان و معتمدین خور و فرخی انجام دادند تصمیم گرفتند سید جعفر را به چوپانان دعوت کنند این بود که مالکان سالیانه ای جهت ایشان در نظر گرفتند و قطعه زمینی را هم برای ساخت منزل به ایشان منتقل کردند و با این توافق سید جعفر به چوپانان هجرت نمودند

سیدجعفر تنها فرزند ذکور سید اسدالله موسوی خوری بود که در خور در محضر درس ملا ها و روحانیون خوری درس خوانده بود و در خور ملبس به لباس روحانیت گشته بود و سالها با چند شتری که خود و خانواده اش داشتند امورات زندگی را با شتر داری می گذراند تا اینکه به عنوان روحانی چوپانان بر گزیده شد و دیگر تا پایان عمر در امور مذهبی چوپانان ایستاده بود و در امور کفن و دفن مردگان بسیار جدی بود و به خاطر دارم که برای کلیه مردگان چوب هایی از برگه خرمای تازه می برید و آیات و یا شعار های اسلامی و شهادتین را با چاقو بر آن می نگاشت و مطابق سنت پیامبر آنها را با دفن مردگان در خاکشان قرار می داد

سید جعفر بر تمامی مردگان در چندین دهه نماز خواند و تلقین در بالای قبر آنها قرائت کرد

او در تمام مدت حضورش در ایام محرم و صفر بر منبر رفت و ذکر مصیبت امام حسین (ع) را خواند

سید جعفر در ایام فاطمیه سه شب به منبر می رفت او از اجرای نماز جماعت خودداری می کرد و من ندیدم که ایشان غیر از موقع خواندن نماز میت در جای دیگری نماز جماعت بخواند

با همکاری مالکان چوپانان موفق به گرفتن دفتر ازدواج شد سید جعفر از پذیرفتن دفتر ثبت ازدواج اکراه داشت و حاضر به پذیرفتن چنین امری نبود . سید جعفر سالها پسران و دختران چوپانانی را به عقد هم در آورد و ازدواجشان را ثبت دفتر کرد نمی دانم چرا ولی سید جعفر هیچگاه صیغه عقد را تک نفره اجرا نمی کرد مدتها این صیغه را با همکاری شیخ مستقیمی که یک فرد مکّلا بود می خواند و از زمان ورود سید حسین (سید دلتنگ) شیخ مستقیمی این کار را به ایشان محوّل کرد

شهرت سید جعفر" ریاض" بود و مردم اورا سید ریاض می گفتند از سید احمد فرزند ایشان چرایی این امر را سوال کردم ایشان فرمودند که مرحوم سید جعفر طبع شاعرانه داشته و شعر های زیادی سروده است و در اشعار خودرا " ریاض " تخلص کرده است . اما متأسفانه نه خود اشعارش را جمع آوری کرده و نه فرزندانشان به این امر اهتمام نموده اند لذا هیچ اثری از او در زمینه شعر باقی نمانده است.

از خصوصیات بارز سید ریاض باید به شوخ طبعی ، او حتماً اشاره شود در بالای منبر وقتی از رفتاری انتقاد میکرد بلافاصله می گفت که من این حرفها را برای مردم پشت کوه گفتم و الا شما مردم بسیار خوبی هستید که همه مردم با این تأکید آخر او که بارها در روی منبر تکرار شده بود بلند می خندیدند. سید ریاض انسانی بسیار قانع و چشم و دل سیر بود و برای مال دنیا اصلا حرص نمی خورد . اهل کار هم بود و من بارها در دشت چوپانان او را دیده بودم که بدون عبا و عمامه بالای درخت خرمایی است و درخت را هرس می کند و در دوران بچگی این سوال برایم مطرح شده بود که مگر می شود سید ریاض عمامه نداشته باشد و بالای درخت هم برود؟

سید ریاض در ازدواج اوّل با مرگ همسر و یک فرزند کوچک تنها می ماند تا اینکه بعد از مدتی با ساره خاتون از اهالی اردیب مجددا ازدواج می کند و هنگام مهاجرت به چوپانان همسر دوم ایشان، او را همراهی می کند که نتیجه ازدواج دوم هم 4 فرزند برومند است که اهالی انها را کاملا می شناسند

بالاخره در روز 55/10/14 در سن 63 سالگی سید جعفر دعوت حق را لبیک می گوید چند روز قبل در کنار جوی آب هنگامی که عدّه ای با هم صحبت می کنند به علت نا مشخصی ناگهان سید جعفر به داخل  جوی آب می افتد و خیس می شود چون روز سردی بوده است تا او به منزل مراجعت می کند سرمای شدیدی می خورد و بیماری او به ذات الریه تبدیل می شود و از این ماجرا به دیار باقی می شتابد ،مردم با حزن و اندوه فراوان جنازه او را به قبرستان چوپانان می برند و در میان پدران و مادران خود او را به خاک می سپارند فکر می کنم که او تنها روحانی دفن شده در مزار چوپانان است،  خداوند او را بیامرزد.