شرابی تلخ

شرابی تلخ

نوشته : م .حسرت

در خونه باز بود و بدون رنگ زدن وارد حیاط شدم صدایش از داخل آشپزخونه بگوش میرسید وقتی ناراحت و دلتنگ میشد ابیاتی از سعدی و حافظ را زیر لب زمزمه میکرد اینبار شعر حافظ را میخواند ولی پس و پیش

شرابی تلخ میخواهم که مردافکن بود زورش

که تا یکدم بیاسایم ز دنیا و شر و شورش

کمند صید بهرامی بیفکن جام جم بردار

که من پیمودم این صحرا نه بهرام بود و نه گورش

با سر و صدا حضورم را به او فهماندم و سپس وارد آشپزخانه شدم و گفتم مادر انگار که دلت گرفته درسته؟آهی کشید و گفت اون چهار تا شاخه هیزم را بریز توی تنور هیزمش کم هس .گفتم چشم مادر . تو جون بخواه گفت برو برو پشمی به کلاهت نیس فقط زبونت هس که اگر نداشتی کنجشکها چشمات را در میآوردن . گفتم مادر تو را بخدا اینجوری نگو . همه چیز و همه کس من تویی برای همین نوکریت را میکنم و از آشپزخونه بیرون آمدم و لب باغچه نشستم .صدایش بگوش میرسید 

اگر دردم یکی بودی چه بودی؟

اگر غم اندکی بودی چه بودی؟

به بالینم حبیبی یا طبیبی ؟

از أین هر دو یکی بودی چه بودی؟

ارادتمند م . حسرت .بهار ۹۷ یزد