قیچ

قیچ

نام فارسی : قیچ نام علمی:  Zygophyllum eurypterum نام انگلیسی:

قیچ درختچه ای است همراه با انشعباات چوبی فراوان که در عرصه های بیابانی بصورت پراکنده در جوامع گیاهی درمنه دشتی مشاهده می شود. ارتفاع متوسط این درختچه تا 2/5متر می رسد

. قیچ در نقاط مختلف ایران ، قفقاز ، افغانستان و پاکستان انتشار دارد.
رویشگاههای اصلی قیچ در ایران ، جنوب شرقی شاهرود ، خراسان ، زنجان ، دامنه های مشرف به کوهستان سفید آب و دشت کویر، ارتفاعات انارک و چوپانان می باشد. قیچ معمولا" در خطوط همباران ١٠٠تا ١٥٠میلیمتر بصورت طبیعی ایجاد رویشگاههای مشجر می نماید.
دامنه ارتفاعی رویشگاه قیچ در دامنه های کوهستانی سفید آب بین ١٠٠٠تا ٢٠٠٠متر از سطح دریا است. قیچ گیاهی است بومی مناطق خشک و نیمه خشک در خاکهای شور ، قلیا و شور و قلیایی که عمدتا" دارای آهک فراوان است ، بخوبی رویش دارد. گلهای زرد این درختچه پیش رس بوده و معمولا" در اواسط اسفندماه ظاهر می شوند.
بدنبال آن میوه های بالدار حاوی سه عدد بذر، در اوایل اردیبهشت ماه بوجود می آیند. وجود باله های نسبتا" بزرگ میوه ، جابجایی بذر را توسط باد آسان کرده است. این گیاه بوسیله بذر و قلمه قابل تکثیر است.

 در گذشته از هیزم قیچ جهت سوخت حمام چوپانان ،سوخت کوره های آجرپزی و اهک پزی و گچ پزی ،سوخت تنورهای نانوایی خانگی بسیار استفاده می شد و به همین علت هم قیچ زار های اطراف چوپانان رو به نابودی بودند . خوشبختانه از زمانی که سوخت های فسیلی جانشین سوخت های هیزمی شده شکوه و عظمت قیچ زارهای اطراف چوپانان به حالت مطلوبی در آمده است . تصویر زیر یکی از این قیچ زارها را نشان می دهد که متاسفانه همشهریان خوب ما اشغال ها را در آن پراکنده اند و اززیبایی این دشت  کاسته اند  تصویر از همشهریی خوش ذوقمان سینا صمیمی است