خاطرات جلال فاطمی انارکی

خاطرات  جلال فاطمی انارکی 1

خاطره ای از دوران کودکی و اینکه چرا درس انشای من نسبت به بقیه شاگردان کمی بهتر بود :

انارک : دوره قبل از دبستان و تا سن 6 - 7 سالگی همراه خانواده ام , بیشتر ایام سال را در معدن مسکنی زندگی میکردیم . خانواده ای مشتمل بر پدر و مادر و هفت فرزند . فرزند چهارم خانواده و پسر اول بودم .کلا سه برادر و چهار خواهر.مرحوم پدرم میرکریم فاطمی , استاد کار و مباشر معدن بود و ما در خانه ای 6 - 7 اتاقه که گویا المانی ها ساخته بودند و بر فراز تپه ای قرار داشت زندگی میکردیم . همزمان با ورود به کلاس اول دبستان فرخی , خانواده به انارک نقل مکان کرد .پدر خانه مرحوم رهنما را خریداری کرده بود. همسایه سمت چپ ما خانواده مرحوم باقر عظیمی و طرف راست خانواده عمویم اطهری , محمد حسین یزدانفر , و عموی دیگرم میر سیدعلی فاطمی و عمه ام بیگم و مرحوم ذکریائی دامادش , قرار داشت . وای که چه روزگار شیرینی بود .
گرچه پدر امضا, داشت و زیر نامه ها را انگشت نمی زد و به زحمت میتوانست نوشته ای بخواند ولی باید بگویم سواد خواندن و نوشتن نداشت .به سیاست علاقمند بود. از کلاس دوم به بعد , گاهی روزنامه ای به خانه میاورد و از من میخواست از اتفاقات جنگ کره برایش بخوانم . به مناسبت شغلی که داشت و هنوز استاد کار معدن مسکنی بود از من می خواست نامه های اداری و خانوادگی را برایش بخوانم و بنویسم .
چگونه پدر به من یاد داد که هیچ وقت گزافه گوئی نکنم و دروغ نگویم ؟
مرا کنار دستش می نشاند و می گفت نامه رسیده را بخوان و انچه می گویم بنویس . پس از نوشتن نامه از من می خواست انچه را نوشته ام برایش بخوانم.با روزنامه خواندن و نوشتن نامه های مکرر برای اولین بار به خود جرات دادم که نمک نامه را بیشتر کرده و مطالبی از خودم بنویسم .برای بار اول نهیبم زد که چرا انچه را نگفته است , نوشته ام و برای بار دوم که این عمل تکرار شد بر سرم فریاد کشید : انچه را می گویم بنویس نه یک کلمه بیشتر و نه کمتر .از همان دوران کودکی در مغزم فرو رفت : انچه را دیده ام و اطمینان دارم بگویم و بنویسم . گزافه گوئی نکنم . با این مرارت هائی که کشیدم به درس انشا , بیش از دروس دیگر علاقمند بودم و نسبتا انشایم از سایر همکلاسی ها بهتر بود.
و اما به شما خوانندگانم اطمینان میدهم به انچه می گویم و می نویسم , باور دارم و اطمینان میدهم که در نوشته هایم غل و غشی نباشد . میرجلال

در کوچه پس کوچه های خاطرات : پدر بزرگ های شما جوانان و پدران نسل ما ...
به نظرم پدر بزرگ های شما جوانان امروز و پدران نسل ما در حدود سالهای 1330 را میتوان به دو گروه تقسیم کرد :
گروه اول , انانی که سواد خواندن و نوشتن و بعضا سواد ششم ابتدائی داشتند . به کارهای دفتری , حسابداری و بعضا به شغل معلمی در همان دبستان فرخی انارک و مشاغل دیگری که مستلزم سواد خواندن و نوشتن بود منصوب میشدند. این گروه , چهزمانی که در انارک بودند و بعدها که به اصفهان و تهران کوچ کردند , همواره در کنار خانواده بودند و از زندگانی ارام و بی درد سری برخوردار و به گروه دفتری شهرت داشتند .
گروه دوم که کارگران , سرکارگران و استاد کاران معادن بودند , جا و مکان اصلی شان در معدن محل کارشان بود . هفته ای یک بار , شب های جمعه , پیاده یا سواره و به هر وسیله ای خود را به انارک میرساندند تا نزد خانواده هایشان باشند . در میان این گروه , انانکه سمت استادکاری معادن را داشتند و مسئولیت معدن با انان بود , متفاوت از سایرین , زندگی خانه به دوشی داشتند .مرحوم پدرم یکی از این افراد بود . تصورش را بکنید , یکی از خواهرانم در سبزوار متولد شده , خودم در تهران به دنیا امده ام , همسر یکی از خواهرانم اهل بافت کرمان است و ..... گفتنش اسان است , خانواده ای را در نظر بگیرید که با 7 فرزند قد و نیم قد باید در جاهائی زندگی کنند که قبلا نام ان جا ها را نشنیده اند .
عادت داشته ام که از همان اوان کودکی و در سنین 8 - 9 سالگی خاطراتم را بنویسم . دفاتر قطور متعدد روی هم انباشته ای را تشکیل میدهند . هرگاه به این خاطرات مراجعه می کنم دود از سرم بلند میشود که چه زحمات و لطماتی را پدران و مادران ما برای امرار معاش و داشتن یک زندگی ابرومندانه کشیده اند . این مطلب را نیز گفته باشم که وقتی شب های جمعه , پدر از معدن مسکنی به انارک میامد , همواره چند روزنامه و نامه های رسیده نیز در زیر بغل داشت که موظف به خواندن انها بودم یکی از این نشریات , هفته نامه فکاهی توفیق بود. به تنهائی یا گاها همراه دوستان و همکارانش مرا می نشاند و می گفت جوک های توفیق را بخوان که چه خنده بازاری به راه میافتاد. لوگوی نشریه توفیق و سمت چپ صفحه اولش و در تمام شماره ها این عبارات بکار میرفت :
همشهری , شب جمعه دو چیز یادت نره . دوم روزنامه توفیق !
به پدر می گفتم : اقاجان ! اولی اش چیه ؟ لبخند می زد و جوابم را نمیداد . این پرسش را از سایرین میکردم , انها نیز لبخند می زدند و پاسخی نمیدادند . تا زمانی که در انارک بودم , هیچگاه پاسخ این پرسش را پیدا نکردم!

گذری به خاطره ها 
انارک : هنوز به اوائل سال 32 نرسیده ایم تا شیون مادر بلند شود , از ته دل فریاد بزند که : این چه زندگی سگی بود که من داشتم ؟ دیگه طاقت ندارم و از اینجا جنب نمی خوردم .
سه تا از بچه های خانواده , من و خواهر بزرگتر و برادر کوچکترم میرهاشم به مدرسه می رفتیم . خواهر بزرگم با اقای حسین عموئی انارکی فرزند مهدی ازدواج کرده بود و به تهران رفته بودند . خواهر دیگرم عصمت سادات , سال 31 با محمد عمادی چوپانانی فرزند رحمتعلی ازدواج کرده بود و نزد ما بود. برادرم میرکمال و خواهر اخری نیز که هنوز مدرسه ای نشده بودند .زندگی به خوبی و خوشی ادامه داشت و با پدر نیز که در معدن مسکنی بود , بعد از ظهرهای پنجشنبه و روز جمعه , همگی مان , عشق و حال میکردیم .
رضایت نامه : اول صبح روزهای شنبه تمامی شاگردهای مدرسه , قبل از کلاس رفتن , می باید رضایت نامه به دست به صف میایستادند . شاگردانی که خانواده هایشان از انها راضی نبودند و یا رضایت نامه نداشتند به شدت تنبیه می شدند.مادر را حتی با گریه و زاری هم که شده , مجبورش میکردم تا نزد همسایه مان محمد حسین یزدانفر - رئیس بانک ملی انارک - برود و بنویسد که ... رضایت حاصل است .شنگول و سر حال , رضایت نامه ام را به عبدالرحیم عظیمی که مامور بر رسی رضایت ها بود تحویل دادم . چنان کشیده ای پای گوشم زد که پس از یک دور کامل زدن بر روی زمین افتادم و بیهوش شدم .چشمانم را که باز کردم در دفتر مدرسه بودم و معلم ها منجمله پسر عموی خودم میر مهدی فاطمی بالای سرم بودند . نفس راحتی کشیدند : خوب گرتا نمه ( خوب شد که نمرد ) کاغذی را که به عنوان رضایت داده بودم نوشته بود : ..... عدم رضایت حاصل است و من غافل کلمه است را کافی میدانستم . معلم ها ما بچه ها را خیلی کتک میزدند . فلک میکردند . کلاه بوقی بر سرمان میگذاشتند تا مورد تمسخر سایرین قرار بگیریم . مثل بچه گربه ما را از روی نیمکت بلند میکردند و به صحن مدرسه پرتاب می شدیم . مدیر و معلمین ان زمان پسر عمویم میر مهدی فاطمی , فرهاد محمدی , مهدی قارونی , عبدالرحیم عظیمی , فقیه زاده نائینی و مدیر مدرسه ابوالقاسم بقائی بودند . یاد همگی شان به خیر .گاهی پسر عمویم میر مهدی را که می بینم و باو یاد اوری میکنم که چه کتک های جانانه ای از او خورده ام . کم نمیاورد و در پاسخم میگوید : اگر ویشتر می اپه کافت ادم تر اگر تائید ( اگر بیشتر می زدیم , ادم تر می شدید ) . این ایام با خوشی ها و ناخوشی هایش سپری می شد تا اینکه روزی در وسط هفته , پدرم اشفته و بر افروخته با نامه ای لاک و مهر شده و ماشین سواری استیشن با راننده اش وارد خانه شد . با قیچی سر پاکت را برید و به من گفت : بخوان

در دوران جوانی ام , مظلومیت پدرم را درک نکردم . سختی های فراوانی را متحمل شد . کار کردن در معادن زیر زمینی با حد اقل امکانات رفاهی توانش را برید و بیش از 59 سال عمر نکرد . پرونده استخدامی اش گویای ان بود که در سال 1312 , زمانی که کارشناسان المانی در ایران خدمت میکردند ( قبل از جنگ جهانی دوم ) از استاد کاران معادن ایران امتحانات تجربی میگیرند که از کل استاد کاران 4 نفر قبول میشوند و به انها دیپلم تجربی استاد کاری میدهند . پدر یکی از این چهار نفر بود. شاید به همین علت بود که او را به هر معدن تازه تاسیس و یا در حال گسترش , به مناطق مختلف ایران اعزام میکردند . خراسان , اذربایجان , اصفهان , کرمان و بندرعباس و ... . اوج جنگ جهانی دوم , شهریور 1320 , که 15 روز بعد , متفقین , رضاشاه را به تبعیدگاه میفرستند , بدین جهت در تهران متولد می شوم چون پدرم در معادن زنجان مشغول کار بوده است . مادرم می گفت در ان زمان همه چی چیره بندی بود و مدت شش ماه بود که از مرده یا زنده بودن پدرت بی خبر بودم . همراه سایر بچه های ریز و درشت به اداره کل معادن رفتم و عرض حال دادم که چه خاکی باید بر سر کنم ؟ قدری مساعده به من دادند . تمامی ارتباطات قطع بود و انها نیز بی خبر بودند . به گفته مادر , به هر طریقی که بود به عمو میرحسین در انارک ( فاطمی - عموی من ) وضع و حالم را اطلاع دادم . خودش را به تهران رسانید و از تهران از جاده کویری با شتر , خود را به انارک میرسانند .پدر نیز پس از مدتی خود را به انارک میرساند و با تصدی پست مباشری و استادکاری معدن مسکنی , زندگی روی خوشش را به ما نشان میدهد تا اینکه , بطور ناگهانی و در میان هفته با کاغذی سر به مهر به خانه میاید, مرا فرا می خواند که بخوان :
اقای میر کریم فاطمی انارکی
به موجب این حکم , به سمت استاد کاری معادن کرومیت در حال تاسیس منطقه اسفندقه کرمان منصوب میشوید . بلا فاصله به صوب ماموریت حرکت کرده و به محض رسیدن به محل خدمت موضوع را اطلاع دهید . ضمنا از این تاریخ حقوق ماهانه شما به مبلغ ده هزار ریال افزایش پیدا می کند .
گره ( شیون ) مادر بلند شده بود . قطره اشکی در گوشه چشمان پدرم دیدم . به گوشه ای خزیدم بی انکه بدانم چه اتفاقی افتاده است .
توضیح : با مراجعه به خاطرات روزانه ام که از سنین 8 -9 سالگی نوشته ام این مطالب را می نویسم . به شما خوانندگان اطمینان میدهم که کمترین مطالبی دال بر غیر واقعی بودن موضوعی نوشته نخواهد شد .

منطقه حفاظت شده عباس آباد چوپانان

منطقه حفاظت شده عباس آباد نایین

منطقه حفاظت شده عباس آباد نایین در 195کیلومتری شرق اصفهان واقع است. عکاس: حسین فرزانیان

عکس: .

کد خبر: 80906234

تاریخ خبر: 15:44 25/08/1392

ارسال به دوستان

نقل ازhttp://www3.esfahan.irna.ir

 
نسخه اصلی

 
نسخه اصلی

 
نسخه اصلی

 
نسخه اصلی

 
نسخه اصلی

 
نسخه اصلی

 
نسخه اصلی

 
نسخه اصلی

 
نسخه اصلی

 
نسخه اصلی

 

نسخه اصلی 

نسخه اصلی

باز این چه شورش است

چگونگی عبور از ریگ جن با اتوموبیل

ریگ جن کجاست و چگونه از ان میتوان به سلامت عبور کرد

---

با سلام به همه دوستان و عزیزان : متوجه شدم که از سفر و گذر از ریگ جن مطلب خاصی در نوشته ها ندیدیم و لازم دانستم جهت اشنایی دوستان با این اسم و منطقه خاص به علت زیبائی های خاص و در عین حال خطراتی که در راه عبور از این منطقه وجود دارد توضیحاتی مختصر در حد تجربیاتم از این مکان برای راهنمایی ان دسته از عزیزانی که انجا را نمیشناسند بدهم و این تذکر حیاتی را هم به دوستان جوانم که ممکن است قصد سفر به چنین مناطقی را داشته باشند بدهم که این منطقه با کسی شوخی ندارد و فقط باید با بلدان ان که محدود هم هستند و گروهی مجهز و با تجربه به این سفر بروند که در غیر این صورت چنانچه خودسرانه تصمیم به رفتن به چنین جائی بگیرید برگشتی از این سفر نخواهند داشت ........ سفر به ریگ جن انارک - استارت از کلاته باباخالد به سمت مرکز ریگ جن و خروج از مابین جندق و کلاته چوپانان جاده انارک طبس حدود 320 کیلومتر در دل کویری وحشی به نام ریگ جن که هیچ موجود زنده ای در ان نمیبینید و چنانچه طوفان شن به راه بیفتد قید رنگ ماشینتان را بزنید چون اتومبیلتان کاملا سند بلاست میشود و در هنگام طوفان شدید هرگز از ماشین پیاده نشوید و ماشین خود را پشت به باد در بلندترین نقطه قرار دهید تا موتور اسیب نبیند چنانچه در نقاط گود توقف کنید بعد از چند ساعت ماشین شما دفن در زیر شن خواهد شد و حتی یک لحضه هم شیشه ماشین را پایین نکشید که در کسری ار ثانیه داخل ان پر از ماسه خواهد شد صبر کنید تا شدت طوفان کم شده بعد ادامه دهید دوستان توجه فرمائید که قبلا باید دوره اموزش رمل نوردی با ماشین دو دف را گذرانده باشید و در اینکار تبحر داشته باشید و مهمتر از همه بدانید که اگر از گروه عقب بیفتید کمک به شما مشکل خواهد شد ...........

ملزومات ضروری و لازم برای این سفر که شامللوازم آفرود یعنی وینچ برقی یا گاردونی و جک هایلیفت - بیل و تبر - کمپرسور باد – جک بادی و جعبه های ابزار کامل و لوازم یدکی مانند ( ***** هوا و روغن و بنزین- صفحه کلاچ و پمپ بنزین ودسته موتور – شمع و دلکو و کوئیل کامل - سیبک– روغن موتور- روغن هیدرولیک - ضدیخ - روغن ترمز اضافه ) ملزومات کمکی مورد نیاز عبارت است از تلفن یا موبایل ماهواره ای – جی.پی.اس دو دستگاه – بیسیسم - قطب نمای جنگی- کمکهای اولیه کامل و حرفه ای و اشنایی کامل به کمکهای اورزانسی - دوربین چشمی- چادر و کیسه خواب زمستانی مرغوب – وسایل گرمایی و روشنائی - 40یا 30 متر سیم بکسلحداقل 10میلیمتری - تسمه ی بکسل 5تن 10 تا 20 متری - 50 کیلو هیزم – تعدادی گونی بزرگ - 100 لیتر گالون برای آب - 120لیتر گالن برای بنزین ----- غذای کنسروی حداقل برای 10 وعده ، نان و خوراکی هایسبک و پر انرزی ....... چکاب و سرویس اتوموبیل جهت سلامت ان روز قبل از حرکت .... بهترین و تنها فصل برای سفر به ریگ جن زمستان ماه بهمن میباشد و توجه داشته باشید حتی در بهمن در بعضی از نقاط گرمای هوا تا45 درجه سانتیگراد بالای صفر در ظهر و در شب هم بشدت سرما طاقت فرسا خواهد بود تا 15- زیر صفر .شرح مسیر حرکت از تهران : جاده ی تهران قم - اردستان - پمپ بنزین انارک( تا اینجا از تهران حدود 600 کیلومتر ) باکها و گالنها را پر کرده و به سمت جندق از جاده قدیم اسفالته راه را ادامه میدهیم بعد از گردنه زنجیرگاه دست چپ فرعی خاکی را ادامه تا ده نیمه متروکه عشین که بسیار زیباست و تمام ان از سنگ است و بسیار قدیمی است را رد کرده بعد از انجا به کلاته یا ده بابا خالد میرسیم که انجا هم زیباست و قلعه قدیمی از گل دارد که جالب است اینجا دیگر به غیر از مزرعه دکتر جعفری اخرین ابادی و نشانه انسان است و اب نیمه شیرین قابل اشامیدن دارد( از پمپ بنزین انارک تا ده بابا خالد حدود 2.5 ساعت راه ) از این به بعد سفر اصلی به ریگ جن اغاز میشود و ادامه راه را به طرف شمال شرق در بستر رودخانه ای خشک شده که از شرقباباخالد می گذرد پیش میگیریم.................و اما دوستان وصف این حدود 320 کیلومتر کویر نوردی که در پیش داریم یعنی منطقه ریگ جن به هفت رشته جبال کوه شنی که بعضی از انها تا300 متر ارتفاع و حدود 30 کیلومتر طول دارند و مابین این ارتفاعات دشتی کفی و صاف با خاکی لورگ و بسیار پوک و در زیر گل که این چند دشت هم هر کدام حدود 20 کیلومتر و بعضی هم بیشتر طول دارند که در مجموع اصطلاحا به هر رشته کوه شنی و دشت ان یک کوچه گفته میشود و شما باید هفت کوچه را رد کنید تا از این منطقه زیبا و در عین حال خطرناک خارج شوید .....شما اگر خیلی وارد و گروهتان مجهز باشد هر یک روز دو کوچه را رد خواهید کرد یعنی در بهترین شرایط 3.5 روز راه خواهید داشت و در شرایط بحرانی و گیر کردن و یا خرابی خودروها دیگر نمیشود زمان مشخصی داد پس همراه داشتن اب و خوراک و بنزین اضافه حیاتی است ...... اما چگونه از این رملها و دشت سست به سلامت عبور کنبم .دوستان در این سفر یک تا دو بلد که خود جیپ دارند و راننده حرفه ای بیابان هستند پیش اپیش جلو رفته و راه را شناسائی میکنند خصوصا در طی مسیر در رشته کوه های شنی بدلیل اینکه بادهای شدید منطقه دائم تپه ها را جابجا میکند و به همین خاطر هم به انها ریگ جن میگویند . حال پس از شناسایی با دادن علامت و بیسیم بقیه با فاصله دنبال انها در همان مسیر ولی نه در رد چرخ جلویی زیرا در این نو رمل مایه با هر عبور شکسته شده و اکر بعدی در همان رد بیایید احتمال فرو رفتن دارد حال که به دشتها میرسیم برعکس سر گروه و بلد در جلو رفته و دیگران در همان رد او حرکت میکنند . دوستان توقف و ترمز در این مسیرها باعث فرو رفتن شده و به تمام گروه فشار مضاعف وارد کرده و ادامه شفر را به شدت مشکل میکند جون مسیر دشت به گونه ای است که اگر در ان ماشینی فرو رود به علت وجود گل در زیر باید دیگر ماشینها در گونی هایی که عرض کردم از قسمت شنی شن پر کرده و به محل برگردند و زیر چرخها و روی گل ها را با شن پر کرد و امثال این کارها که در ضمن داشتن تخته های الومینیومی اجدار در اینجا بسیار بدرد خور است که ما از بطریهای خالی نوشابه برای پر کردن زیر چرخها استفاده میکردیم که بسیار هم کارا است چون یادتان باشد شما در این مسیرها یکدانه سنگ در جایی نمی بینید که بتوانید از ان استفاده کنید یادتان باشد شما در مکانی مثل مریخ هستید و خیلی تنها هستید در ضمن برای زدن جک هایلیفت در گل و خاک سست نیاز به تخته های بزرگ و پهن برای زیر جک دارید تا جک فرو نرود . در ماسه ها هم چنانچه فرو روید با کمک بیل و خالی کردن زیر چرخها و شاسی میتوانید خارج شوید ولی دقت کنید بیلتان بیل مردانه و واقعی باشد وسایل فانتزی بدرد ریگ جن نمیخورند – ماشینهای مشکل دار به درد ریگ جن نمیخورند دوستان ریگ جن مرنجاب و بند ریگهای ان نیست که اگر انجا راحت بودبد در ریگ جن هم راحت باشید ... در خاتمه برای گذر از ریگ جن به اصطلاح انارک باید مطیع سر گروه و بلدراه و جاده بازکن و داشتن دیسیپلین کاری و مردانگی و تجربه حداقل چند سال رانندگی در بیابان و کویر باشید . توجه داشته باشید ماشینهایی از انجا براحتی عبور میکنند که علاوه بر مهارت راننده پر شتاب و پرقدرت باشند یعنی گشتاور و اسب بخار بالا همراه با فنی بسیار سالم و مطمئن و حتی المقدور دنده دستی و دارا بودن زیر بلند معمولا ماشینهایی مثل جیپهای کا- ام و چهار سیلندرهای قدیمی حرکت گروه را کند میکنند مگر مثل جیپ جناب اقای حمید برییری که خاص و سلامت است و ایشان همیشه با ان پیشتاز همه هستند. وگرنه ماشینهای مشکل دار اکثرا در اثر فشارهای زیاد خراب شده و سفر را خراب میکنند . در اخر از تمام دوستان که وقت خود را برای من گذاشتند تشکر میکنم و امیدوارم این اطلاعات به درد شما بخورد .

نقل ازhttp://www.4x4iran.com/showthread.php?t=2387

__________________

معلا

برگرفته شده از سایت معلا - انارک ( کویر بهشت فراموش شده )http://moala1.blogfa.com/category/2
با تشکر از کیوان کدخدایی انارکی-جواد رمضانی انارکی 


تاریخچه معلا

معلا ،کهن سال تر از انارک است وقلعه ی بزرگ وساخته شده بر فراز صخره های نا هموارش، نشان از رونق پیشین دارد. در صورت رسیدگی مالکان ،این مزرعه به زمین و اشجار خود واصلاح نژاد درختان، معلا ،یکی از اصیل ترین و زیبا ترین و بارورترین ییلا قات انارک به حساب خواهد آمد.

«معلا» مزرعه ای سبزکو هستانی است. در شیب تند دامنه ای افتاده که دو پهلویش را، قله های سر به فلک کشیده احاطه کرده است.طول جغرافییش ،پنجاه و سه درجه و هشتادوچهار دقیقه ی شرقی ،از نصف النهار گرینویچ،وعرض آن را ،سی و سه درجه وچهل و یک دقیقه شمالی ،از خط استوا محاسبه شده است. بلندی قله ها ،غروب زود هنگام را به مزرعه می آورد و بر اتا قک های گلی و محقری که این اواخر مورد الطاف مالکین قرار گرفته اند، سایه می گستراند. آب شیرینش از چشمه ای که در بلندی قرار گرفته است، وارد استخر می شود و از طریق جوی هایی که از گیاهان خود رو پوشیده شده اند به درختان می رسد.

رونق معلا، تنها در بهاران است که زرد آلوهایش ،اگر سرما نزده باشد، به ثمر می رسد. انجیر وانگور وگل سرخ از دیگر محصولات بنام معلا است. اما نمی شود از ای روستا سخن گفت واز مصاحب همیشگی اش (یحیی) که لحظه ای حاضر به ترک معلا نیست، یادی نکرد. پیرمردی که عصا زنان چند قدمی به استقبال تازه واردین می آید وبا سخنان بریده بریده، مجذوبشان می کند تا بنشینند وخستگی راه را با یکی دو استکان چای،در کلبه ی محقر او از تن بدر کنند .

برگرفته شده از کتاب انارک (استاد محمد علی ابراهیمی انارکی) 

نقل از :http://anaraktapesh.ir

تشکیل شورای اداری در چوپانان

تشکیل شورای اداری در چوپانان

امروز شنبه 92/8/18 شورای اداری مسئولین شهرستان نایین باتفاق اعضای محترم شورای اسلامی چوپانان و دهیاری محترم روستادر سالن اجتماعات دهیاری چوپانان تشکیل می شود .

فرماندار محترم نایین وبخشدار محترم انارک وجناب اقای طباطبایی نماینده محترم شهرستانهای نایین وخوروبیابانک در مجلس ودیگر مسئولین شهرستان در این نشست حضور دارند.

این گروه دراین نشست به گفتگو وکمیت وکیفیت روستا خواهند پرداخت ودر پایان از روستای چوپانان بازدیدی خواهند داشت وسپس در ادامه سفر خود به مجتمع معدنی نخلک رهسپار خواهند شد.

نقل از:دهستان چوپانان

عبور از مسیری در ایران که سال‌ها هیچ انسانی به آنجا نرفته بود

» سرویس: فرهنگی و هنری - گردشگری و حج

کد خبر: 92081610453

پنجشنبه ۱۶ آبان ۱۳۹۲ - ۱۴:۴۰

دبیر جشنواره‌ی بیابانگردی دانشجویان ایران گفت: برای اولین‌بار، کویرنوردان برجسته‌ی کشور از منطقه‌ی کویری طبس با موفقیت عبور کردند.

سیداحمد رونقی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) در خراسان جنوبی، اظهار کرد: این کویرنوردی توسط تیمی تحقیقاتی به سرپرستی پژوهشگر حوزه‌ی بیابان، استاد بهمن ایزدی انجام شد.

وی ادامه داد: برای اولین‌بار پس از نزدیک به 100 سال، مسیر قدیم کاروان‌های شتر در قلب کویر مرکزی ایران و محل عبور جهانگردانی مانند سون هدین سوئدی و پروفسور گابریل اتریشی توسط پژوهشگران ماجراجوی ایرانی با موفقیت توسط خودروهای مجهز دودیفرانسیل و با بهره‌گیری از پیشرفته‌ترین امکانات ناوبری و تجهیزات مدرن کویرنوردی و با توان و مهارت کویرنوردان برجسته‌ی کشور احیا و ثبت شد.

او افزود: این مسیر که به طول حدود 200 کیلومتر و از روستای حلوان به سمت روستای کوره گز امتداد دارد، یکی از فنی‌ترین و خطرناک‌ترین مسیرهای ناشناخته و گم‌نام در دل کویر مرکزی ایران است و سال‌ها است که دبیر جشنواره‌ی بیابانگردی دانشجویان ایران گفت: برای اولین‌بار، کویرنوردان برجسته‌ی کشور از منطقه‌ی کویری طبس با موفقیت عبور کردند.

این برنامه به‌مدت چهار روز در حاشیه‌ی برپایی جشنواره‌ی بزرگ بیابانگردی دانشجویان ایران در منطقه‌ی حلوان طبس خراسان جنوبی با موفقیت اجرا شد.

نقل ازایسنا

واژگونی پراید در محور انارک، چوپانان

واژگونی پراید در محور انارک، چوپانان یک کشته برجا گذاشت

نایین،اصفهان- فرمانده انتظامی شهرستان نایین گفت: بر اثر واژگونی سواری پراید در محور انارک، چوپانان یک نفر کشته شد.

به گزارش ایرنا، سرهنگ ˈرجبعلی مختاریˈ روز پنجشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا افزود: این حادثه در کیلومتر 25 محور انارک به چوپانان رخ داد . 

وی دلیل حادثه را خواب آلودگی و سرعت بالای راننده اعلام کرد.

محور انارک چوپانان در 165کیلومتری شرق شهرستان نایین واقع است.

ریگ جن از آشتیان چوپانان

هر هفته یک برنامه: این بار گزارش کویر ریگ جن  ۲۴ تا ۲۶ آذر ۸۹
با خواندن دو گزارش برنامه(عبور از ریگ جن) که یکی در سال ۸۴ و دیگری در سال ۸۸ توسط دو تیم ورزیده ی کویرنوردی اجرا شده بود، برآن شدم تا برنامه ای را با این عنوان در تقویم پاییز ۸۹ باشگاه قرار دهم.

هر دوی این تیم ها مسیر طولانی(بیش از صد کیلومتر) شرق دریاچه نمک قم تا غرب روستای جندق را با موفقیت پیموده بودند که جداً می توان از آن به عنوان برنامه های اکسپدیشن کویرنوردی ایران نام برد.
ولی تیم ما به سه دلیل اصلی از این مسیر صرف نظر کرد.
اول نداشتن یک تیم ورزیده و آماده، دوم نداشتن زمان لازم و سوم اینکه در تمام نقشه ها، کویرِ ریگ جن به منطقه ای در شمال غربی چوپانان و جنوب غربی جندق اطلاق می شد.
پس برنامه ریزی ما برای آن منطقه صورت گرفت. روز چهارشنبه صبح زود تیم ۸ نفره ما، با ۲ دستگاه اتومبیل(شخصی) اعضا، به طرف دامغان حرکت کرد. ظهر همان روز ناهار را میهمان عزاداران حسینی روستای معلمان در ابتدای ورود به دشت کویر بودیم.
جاده معلمان به جندق که یکی از بی نظیرترین جاده های کویری ایران است را ۲ ساعته طی کردیم.

در سال ۱۳۶۰ این جاده به شکل خطی بود که فقط تراکتور می توانست از آن عبور کند. آن سال یک تیم از خانه کوهنوردان تهران به سرپرستی زنده یاد جلال رابوکی موفق شد طول این مسیر را که از طرود به معلمان و جندق متصل می شد در ۵ روز طی کند که من نیز یکی از شرکت کنندگان آن برنامه بودم. به دلیل پیدا نشدن شتر، بارهایمان توسط تراکتور حمل شد و خودمان پیاده تمام مسیر حدود ۱۵۰ کیلومتری آن را پیمودیم. این جاده ای است که دشت کویر مرکزی ایران را به دو قسمت تقسیم می کند. سال ۱۳۶۱ نیز موفق شدیم مسیر طرود به عروسان را که حدود ۱۲۰ کیلومتر بود و هیچ خط عبوری نداشت با حمل کوله پشتی هایمان(بدون استفاده از شتر و یا هر وسیله کمکی دیگر) با امکانات آن زمان طی کنیم، که کاری بود کارستان و در خور تحسین.
بهر حال عصر چهارشنبه قبل از تاریکی هوا و با مرور خاطرات آن دوران از جندق خارج شدیم و به طرف چوپانان حرکت کردیم.
بعد از چوپانان جاده خاکی روستای آشتیان را پیدا کردیم و شب هنگام به آنجا رسیدیم. قبل از برپایی چادرهایمان در کنار جوی پر آب قنات روستا، با راهنمایی تنها سکنه آن جا که کشاورزی خوش اخلاق و میهمان نواز بود در مسجد روستا اقامت کردیم. ضمناً ایشان محل دقیق ریگ های جن را برای مان مشخص کردند. صبح روز پنجشنبه کویرپیمایی ما آغاز شد.

برنامه ما برای حرکت، حدود ۳۰ کیلومتر راهپیمایی در مدت زمان یک روز و نیم بود. ساعت ۸ صبح از روستا به طرف شمال غربی حرکت کردیم. ابتدای مسیر، جنگلی گززار بود که درختان فراوانی داشت.

کم کم از تعداد درختان کاسته شد و درختان به بوته هایی کوتاه تبدیل شدند. از همان اول مسیر زمین کاملاً شنی و ماسه ای بود.
بعد از ۵ کیلومتر به تپه های شنی بزرگ تر رسیدیم که راهپیمایی در آنها کمی مشکل بود.

ده کیلومتر به طرف شمال پیشروی کردیم تا رمل ها(تپه های شنی) به پایان رسید. اما طول شرقی ـ غربی رمل ها همچون خطی ممتد ادامه داشت.

در این قسمت به دشت بزرگی وارد شدیم که تا بی نهایت کشیده شده بود و تا جایی که ما در افق دید داشتیم و توانستیم شناسایی کنیم در شرق مان کوه های جندق، در سمت غرب کوه های ملاهادی و یخاب قرار داشت و خط (غربی ـ شرقی) رمل ها، در موازات این کوه ها ادامه پیدا می کرد. بعد از استراحت با کمی تغییر مسیر به طرف روستا بازگشتیم.

پس از طی ۷ کیلومتر دیگر که در بعضی قسمت ها با پیمایش شیب های تند تپه های بلند شنی همراه بود(که بی شباهت به برف کوبی در کوهستان نیست) در مکانی تقریبا مسطح، کمپ شب مانی را برپا کردیم. شب سرد و پرستاره ای را به صبح رساندیم.
روز بعد(جمعه) با پیمایش ۸ کیلومتر دیگر به پای اتومبیل های مان رسیدیم و بدین ترتیب پیمایش و دیدار ما از ریگ های جن به پایان رسید.

با بررسی که با همنوردان داشتیم به این نتیجه رسیدیم که خط غرب به شرق رمل ها شاید به مسیر پیمایش آن دو تیم مورد نظر ختم می شد که البته کمی بعید بود. ولی احتمال دیگر این بود که در مسیر آنها تپه های ریگی دیگری بوده که نام آن را از این منطقه وام گرفته اند.
بهر حال در پایان برنامه همه خوشنود بودیم که توانستیم این قسمت جالب از کویرهای متنوع و منحصر به فرد کشورمان را که تاکنون مشاهده نکرده بودیم، ببینیم و پیمایش کنیم.
سرپرست برنامه: ذ- حمیدی/ ۲۸ آذر ۸۹

۳ دیدگاه to “هر هفته یک برنامه: این بار گزارش کویر ریگ جن ۲۴ تا ۲۶ آذر ۸۹”

1. صمیمی می گوید:
   دی ۱م, ۱۳۸۹ at ۶:۵۰ ب.ظ

   با سلام به شما کویر نوردان عزیز:شما می توانستید به چوپانان بیایید واز انجا با امکانات (خوراکی )و راهنایان بهتر از ریگ جن بازدید میکردید واز طریق ریگ جن حدود ۷ کیلومتری به ۳ رشته قنات میرسیدید که در جای خودش دیدنی بودند.سپس از روستای نعمت اباد که فقط حدود ۵-۶ خانه دارد وبدون سکنه هست بازدید میکردید وجابرای استراحت در شب هم داشت .البته ۳تا پارچه ابادی بدون سکنه وجود دارد.در انچا گله شتر ۱۵۰ تایی زندگی میکنند با چند ساربان.از انجا توسط جاده خاکی به جندق هم راه داشت.

2. صمیمی می گوید:
   دی ۱م, ۱۳۸۹ at ۶:۵۳ ب.ظ

   تصحیح می کنم (راهنمایان محلی) بعد از امکانات………

3. توحید نوروزی می گوید:
   دی ۵م, ۱۳۸۹ at ۱۱:۰۹ ق.ظ

   ممنون آقای صمیمی . شما درست می گویید اما اگه از مسری که شما می فرمودید می رفتیم بازدید از رملهای ما کوتاه تر می شد و خیلی سریع از رملها بیرون می رفتیم هرچند بازدید از قناتها نیز جذاب است. در ضمن گروه ما اصرار داشت که شب را در دل رمل ها کمپ برقرار کند و احتمالا اگر به آبادی هم میرسیدیم از آن عبور می کردیم و برای طی مسیر به جندق هم امکانش نبود چون ماشینهایمان در آشتیان قرار داشت.

   ممنون از پیشنهاد شما

   نقل از http://espilat.com/new/?p=855

   
   

جندق لرزید

جندق از توابع استان اصفهان لرزید

اصفهان - شبکه لرزه نگاری اصفهان وابسته به موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران از وقوع زمین لرزه در حوالی جندق از توابع استان اصفهان خبرداد.

به گزارش ایرنا به نقل از شبکه لرزه نگاری اصفهان ، این زمین لرزه روز دوشنبه با قدرت 3 و هفت دهم براساس امواج درونی ( ریشتر ) حوالی جندق از توابع استان اصفهان اتفاق افتاد. 

این شبکه لرزه نگاری ، زمان ثبت این زمین لرزه را در ساعت 15 و 42 دقیقه و 7 ثانیه اعلام کرد. 

جندق در فاصله 380 کیلومتری شرق اصفهان واقع است.